JOËL VON BANNISSEHT (1985)

Mijn ervaring na de ramp met de MH17
Harderwijker Joël von Bannisseht werd na zijn militaire opleiding in 2008, in Ermelo geplaatst. “De reden dat ik voor Defensie koos, was omdat ik graag ambulancechauffeur wilde worden. Bij Defensie kreeg ik die kans om deze kennis op te bouwen. In Hilversum specialiseerde ik me in ‘trauma live support’ en rondde mijn geneeskundige scholing af en haalde tevens mijn militaire rijbewijs. Hierna nam ik deel aan verschillende oefeningen, zoals de geneeskundige en medische ondersteuningsoefeningen met verschillende eenheden. Hierbij nam ik de kans waar om ook de VIG, de Verzorgende Individuele Gezondheidszorg binnen Defensie in Hilversum te volgen. In negen maanden rondde ik deze opleiding, waar normaliter drie jaar voor stond, af. Begin 2011 werd ik bij het geneeskundig element van 104 JISTARC in ’t Harde geplaatst, maar na een reorganisatie keerde ik wederom naar Ermelo terug. Ditmaal bij 471 MOGOS, het Mobiel Operationeel Geneeskundig Operatiekamersysteem (auteur: een veldhospitaal dat in zeer korte tijd, overal ter wereld kon worden opgezet).”

De ramp met vlucht MH17
In juli 2014 kwam het vreselijke bericht over het neerhalen van vlucht MH17. “Dit was ook voor mij een grote schok. Daarna werd er om ons heen druk gespeculeerd wat we konden doen om te helpen. In eerste instantie kwam de opdracht om Hilversum in te richten voor de opvang van de stoffelijke overschotten. Omdat we bij de geneeskundige dienst zitten, konden we hier goed mee omgaan. We hielpen met het opzetten van de vlaggenmasten, het inrichten van bepaalde ruimtes met de aflegtafels en de koelcontainers. Verder plaatsten we afdekzeilen om het zicht rond de kazerne weg te nemen. Er kwamen naast de specialisten, door de vakantieperiode ook veel mensen van andere eenheden. Voor hen waren deze ongewone werkzaamheden extra pittig.

Bezoek aan de crashsite
Toen kwam het bericht dat er mensen van ons naar Oekraïne moesten om mee te helpen met zoeken. Er werden een aantal ziekenauto’s en een hospitaalgroep aangewezen. Die hadden de initiële taak om ter plaatse een noodhospitaal voor onderzoekers op te zetten. We pakten onze spullen en belaadden onze voertuigen. Toen werd het met een bericht afgeblazen en werd alles weer uitgeladen.”

Op 24 juli besloot het kabinet veertig ongewapende Marechaussees richting het rampgebied in Oekraïne te sturen. De KMAR werd niet ingezet om de rampplek te beveiligen, maar om de forensische experts te ondersteunen bij het zoeken naar lichamen. Zo ook voor korporaal Joël von Bannisseht. “Opnieuw maakten we ons klaar voor vertrek. Ditmaal moesten we in burger om niet dreigend over te komen en onze ziekenauto’s, brandstofwagens, vrachtwagens werden in Soesterberg wit gespoten. Binnen enkele dagen stonden we klaar. We kregen een lijst welke kleren we op kosten van het rijk moesten aanschaffen.
Het veroorzaakte door alle onduidelijkheid over ons vertrek, wel een onzekere thuissituatie met de nodige wrijving.

Uiteindelijk vertrokken we samen met een aantal Australiërs met een Boeing C-17 Globemaster van de Australische Luchtmacht naar Charkov. We hadden gemengde gevoelens bij ons vertrek. Aan de ene kant ben je militair en wil je iets voor de nabestaanden doen, aan de andere kant, gingen we als militair in burger en ongewapend naar een oorlogsgebied, waar wel geschoten werd. In Charkov kregen we de restrictie om in hotel te blijven omdat het te gevaarlijk en bedreigend was. In deze gespannen sfeer in de omgeving, was het vieren van mijn verjaardag wel heel bijzonder! Dan kwam het moment dat we samen met de KMAR en tolken, met onze ziekenauto in konvooi naar het gebied mochten.

        Voordat de teams op pad gaan, luisteren ze                            De onderzoekers passeren een vlietuigstoel
        aandachtig naar de briefings van de commandanten

Het was heel indrukwekkend, het passeren van de talrijke checkpoints en de aanblik van de naargeestige omgeving met kapotgeschoten huizen, loopgraven en zeker de zonnebloemvelden. Wanneer ik nu ergens een zonnebloem zie, denk ik weer terug aan de Oekraïne.”